Τρίτη 25 Ιουλίου 2023

Μιχάλης Ε. Πατέλης, Χώροι λατρείας των Ελληνορθόδοξων της Ανατολικής Θράκης, πριν τη μεγάλη Έξοδο, Εκδόσεις Blueowl, Αλεξανδρούπολη 2019, σ.σ. 160. Βιβλιοκρισία

Οι τετρακόσιες χιλιάδες περίπου ελληνορθόδοξοι κάτοικοι που κατοικούσαν στην Ανατολική Θράκη πριν το 1922 είχαν βέβαια τα δικά τους ιερά προσκυνήματα και τους δικούς τους καθαγιασμένους χώρους, οι οποίοι απέμειναν κενοί ή καταστράφηκαν μετά την αποχώρηση των Ελλήνων από την Ανατολική Θράκη. Βέβαια, η Ανατολική Θράκη ήταν κατάσπαρτη εκτός από τα θρησκευτικά μνημεία της ακμής του Ελληνισμού από τον 18ο αιώνα και με πληθώρα βυζαντινών κτισμάτων στις πόλεις και στην περιφέρειά τους, όπως και μεγάλων διαστάσεων οχυρωματικά έργα. Σήμερα, μετά την έλευση των Γιουρούκων Τούρκων και τις περιπέτειες της Θράκης κατά τους επόμενους αιώνες, η ανάμνηση του βυζαντινού παρελθόντος δεν στηρίζεται μόνο σε μνημειώδη έργα από τα οποία υπάρχουν λίγα στη Συλήβρια, την Αδριανούπολη, την Αίνο, τη Γέννα και διάφορους άλλους ξεχασμένους τόπους, αλλά μπορεί να στηριχθεί στα πάμπολλα ταπεινά ιερά κτίσματα και στους δρόμους, τις κρήνες, τα αγιάσματα, τα τείχη και τους πύργους που φέρουν ελληνικά στοιχεία και ανήκουν στους μακρείς αιώνες του Βυζαντίου.

 Η Θράκη αποτελεί το προαύλιο της Κωνσταντινούπολης και βέβαια, αυτό έχει μεγάλη οικονομική σημασία. Η Ανατολική Θράκη, εξυπηρετείται από τις πασίγνωστες πύλες των τειχών της Κωνσταντινούπολης, δηλαδή την πύλη της Αδριανούπολης και την πύλη της Συλήβριας. Σύμφωνα με την έρευνα του συγγραφέα, η Ανατολική Θράκη διαθέτει πλήθος από εγκαταλειμμένες εκκλησίες, μοναστήρια, αγιάσματα και ιερούς χώρους που είναι σε κατάσταση ερειπιώδη. Κάθε πόλη και μικρό χωριό από τα εκατοντάδες της Θράκης διέθετε τις δικές του εκκλησίες και τους δικούς του καθηγιασμένους χώρους. Μεγάλος αριθμός από αυτά τα μνημεία ανήκουν στις δεκαετίες του 19ου αιώνα, όταν ο Ελληνισμός γνώρισε πρωτοφανή άνοδο και ανάπτυξη.

 Ο ακαταπόνητος συγγραφέας εντόπισε 1.040 ναούς, μονές, ναΐσκους, παρεκκλήσια και αγιάσματα. Αυτό είναι ένα μέρος από την επί τόπου έρευνα του συγγραφέα που έγινε σε συνδυασμό με ταξίδια στην Ανατολική Θράκη και την Κωνσταντινούπολη.  Χρειάστηκαν δεκάδες ταξίδια για την πραγματοποίηση του έργου αυτού. Το βιβλίο περιέχει πίνακα των εκκλησιών και ιερών χώρων λατρείας με πολλές λεπτομέρειες. Ο πίνακας αυτός μπορεί να βοηθήσει καθοριστικά τον μέλλοντα μελετητή. Ο συγγραφέας συγκεντρώνει όλες τις λεπτομέρειες και στοιχεία που είναι σε θέση να εντοπίσει. Εκτός από την επιτόπου έρευνα των καταλοίπων ο συγγραφέας προσέφυγε και σε ιστορικές πηγές μέσα από τις οποίες εντόπισε ιστορικές τοποθεσίες που φρόντισε να επισκεφθεί με την ελπίδα της ανακάλυψης ιστορικού υλικού. Ο συγγραφέας τράβηξε πληθώρα φωτογραφιών χωρίς όμως να κάνει επιστημονική ανάλυση ή επιστημονική αποτύπωση των μνημείων. Αυτό θα ήταν βέβαια ένα τεράστιο έργο. Ωστόσο, η παράθεση στοιχείων και λεπτομερειών τεκμηριώνεται φτωχά.  Σχετικά αναφέρουμε ότι στο εξώφυλλο του βιβλίου εικονίζεται βυζαντινό σύνθρονο σε εκκλησία για την οποία δεν αναφέρεται ποια εκκλησία είναι.

 Ο συγγραφέας περιορίζεται στην ιστοριοδιφική ανάλυση των στοιχείων. Δεν είναι επιστήμων ιστορικός, διαθέτει όμως το σθένος και το μεράκι να διερευνήσει ό,τι τον συγκινεί και τον συνδέει με το ιστορικό παρελθόν.  Αφήνεται έτσι ένα τεράστιο πεδίο έρευνας για τους Έλληνες και Τούρκους βυζαντινολόγους. Γίνεται όμως η αρχή και για τη μελέτη ενός άγνωστου χώρου πριν οι θύελλες που μας απειλούν καταστρέψουν ό,τι παρέμεινε από ένα άγνωστο παρελθόν μιας ελληνικής χώρας.

 Η εκτύπωση του βιβλίου είναι πολύ καλή και τα εικονικά στοιχεία άφθονα. Υπάρχουν ενδιαφέρουσες παλιές φωτογραφίες που δίνουν ένα μέτρο της πολιτισμικής καταστροφής που υπέστησαν παράλληλα με την εκδίωξή τους οι ελληνικές κοινότητες της πάλαι ποτέ Ελληνικής Ανατολής. Οι φωτογραφίες και οι κτητορικές λεπτομέρειες που συγκεντρώνει ο κύριος Πατέλης, αποδεικνύουν την κατακόρυφη άνοδο των ελληνικών κοινοτήτων από τις αρχές του 19ου αιώνα, που φθάνουν μαζί με τους Αρμενίους, στα μέσα του αιώνα, να αποτελούν την αστική τάξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

 Το βιβλίο τυπώθηκε με μορφή λευκώματος σε διαστάσεις 20,5x29 εκ. διαστάσεις που το καθιστούν δύσχρηστο αφού δεν έχει σκληρά εξώφυλλα. Άλλωστε δεν υπήρχε λόγος για μια τέτοια επιλογή, αφού δεν υπάρχουν ολοσέλιδες φωτογραφίες και η κάθε σελίδα έχει δύο (2) φωτογραφίες.

Είναι τέλος, συγκινητική η αφοσίωση και η λαχτάρα του συγγραφέα να ερευνήσει και να καταγράψει μια ξεχασμένη πραγματικότητα. Παρά τις ελλείψεις του, ο συγγραφέας λειτουργεί ως δημιουργός ενός παρελθόντος κόσμου, ο οποίος δίδει το δικαίωμα σε όποιον μιλάει ελληνικά, να αναστήσει τον απολεσθέντα κόσμο της δύσμοιρης Θράκης.

 








 

 

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2023

Αμετροεπή και ανιστόρητα

Ο αμετροεπής και ανιστόρητος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν  δήλωσε, στις 30 Ιανουαρίου 2023, μέσα στη μανία του για αρνητικές και επιθετικές δηλώσεις, ότι η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τέμενος αποτελεί τη «Δεύτερη»  Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Πράγματι, πρόκειται για μία «Άλωση» με την επιφύλαξη ότι δεν είναι η «Δεύτερη», αλλά, κατά τους υπολογισμούς μας, η «Τέταρτη». 

Η «Πρώτη» Άλωση είναι, βέβαια, η Άλωση και η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης από τους Δυτικούς Σταυροφόρους της 4ης Σταυροφορίας στις 13 Απριλίου 1204.

Το γεγονός είναι σπουδαιότατο, γιατί η Αυτοκρατορία της Ρωμηοσύνης εξασθένησε μετά την «Πρώτη» Άλωση και διαμοιρασμό της Αυτοκρατορίας μεταξύ των Λατίνων κατακτητών, ώστε στάθηκε αδύνατο να αντιμετωπίσει τις ορδές των νέων κατακτητών Οθωμανών Τούρκων, όπως είχε αντιμετωπίσει τις ορδές των Αράβων κατά τον 8ο αιώνα. Η δυτικόστροφη στάση του Νέου Ελληνικού Κράτους και η προσπάθειά του για εκδυτικισμό και εκσυγχρονισμό, μετά το 1830, οδήγησε στην αποσιώπηση της σημασίας και του ολέθρου της «Πρώτης» Άλωσης από τους Δυτικούς Σταυροφόρους.

Η «Δεύτερη» Άλωση είναι η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τις ορδές του Μωάμεθ του Β΄ (29 Μαΐου 1453),  η οποία κατέληξε στην πτώση της χιλιόχρονης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, στον θάνατο του ηρωικού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στα τείχη της Κωνσταντινούπολης και στην άγρια λεηλασία και γενοκτονική συμπεριφορά προς τους κατοίκους της Πόλης, η οποία αποικήθηκε από τους νομάδες της Κεντρικής Ασίας.  

Η «Τρίτη» Άλωση από τους Τούρκους της Κωνσταντινούπολης έχει επεισόδια όπως το επονείδιστο όσο και σχετικά πρόσφατο «βαριλίκι» του 1942, όταν η ακμάζουσα οικονομικά ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης τσακίστηκε οικονομικά με την επιβολή εξοντωτικής φορολογίας, λίγες εβδομάδες μετά τη γερμανική επίθεση και την τριπλή κατοχή της Ελλάδας.  Όσοι δεν μπόρεσαν να πληρώσουν εξορίστηκαν στην αφιλόξενη Κεντρική Ανατολία. Το επόμενο βήμα ήταν το αισχρό και χυδαίο πογκρόμ του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, τον Σεπτέμβριο του 1955, όταν ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης δέχθηκε το τελειωτικό χτύπημα με τις καταστροφές και  τις λεηλασίες των ελληνικών περιουσιών και εκκλησιών. Μεγάλος αριθμός των Ελλήνων της Πόλης κατέφυγαν στο ελεύθερο Ελληνικό Κράτος και έκτοτε άρχισε η ραγδαία παρακμή της Ελληνικής Κοινότητας με την συνακόλουθη εξαφάνιση του Ελληνισμού στην Ίμβρο και την Τένεδο. Η Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία προέβλεπε αυτοδιοίκηση στα δύο αυτά νησιά, δεν εφαρμόσθηκε. Τώρα η Τουρκία επικαλείται τον εξοπλισμό των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, έχοντας την απαίτηση η Ελλάδα να απεμπολήσει σαφή διάταξη της Συνθήκης της Λωζάννης, η οποία προβλέπει  τον εξοπλισμό των νήσων, εφόσον απειλούνται.

Η «Τρίτη Άλωση» έχει επεισόδια όπως ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος κατά την κυπριακή κρίση του Ιουλίου 1974, όπου η Ελλάδα δεν πολέμησε και έχασε μεγάλο τμήμα της Κύπρου. Ο λανθάνων Ελληνοτουρκικός Πόλεμος συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Το κύριο επεισόδιο της «Τρίτης» Άλωσης είναι ο γιγαντισμός της Κωνσταντινούπολης των 18 εκατομμυρίων μουσουλμάνων της Ανατολής. Οι Ανατολίτες που δεν είναι Τούρκοι, αλλά κυρίως Αλεβίτες και Κούρδοι, εποικίζουν την Κωνσταντινούπολη κατά την προηγούμενη δεκαετία και δημιουργούν ένα αλλότριο ανατολίτικο περιβάλλον στις γειτονιές και τα προάστια. Είναι η πλήρης αλλοτρίωση του χώρου σε χώρο ξένο και άσχετο με την ιστορικότητα του τόπου.

Αυτές είναι οι τρεις «Αλώσεις». Αλώσεις  που έχουμε υπ΄ όψη είναι αυτές που αλλάζουν τον χαρακτήρα και την ψυχή της Πόλης, η οποία για 20 αιώνες ήταν η πρωτεύουσα των Ελλήνων.

Η σημερινή λεγόμενη «Τέταρτη» Άλωση, δεν είναι σίγουρο ότι έχει τον χαρακτήρα των άλλων τριών Αλώσεων. Άλλωστε η «Τέταρτη» Άλωση είναι αναστρέψιμη.