Δύο ήταν τα μεγάλα τρίπτυχα του αστικού βίου και της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας: το ένα «ησυχία-τάξη-ασφάλεια», το άλλο «θρησκεία-πατρίδα-οικογένεια». Το πρώτο συνδέθηκε στη χώρα μας με την αστυνομική τρομοκρατία και την καταστολή κάθε πρωτοβουλίας που μπορούσε να απειλήσει κατεστημένες συμπεριφορές. Αποτέλεσμα ήταν να φτάσουμε σήμερα στο αντίθετο άκρο «μπάχαλο-ασυδοσία-ανασφάλεια», συνδεδεμένο πλέον με ποικίλης προελεύσεως ανεξέλεγκτη τρομοκρατία.
Στο δεύτερο τρίπτυχο, αφού διαβρώθηκε βαθιά η θρησκεία και η οικογένεια, υποσκάπτονται ήδη συστηματικά οι έννοιες της πατρίδας και του έθνους, εν προκειμένω του ελληνικού έθνους. Το εθνικό μετονομάζεται αυθαίρετα σε εθνικιστικό, ώστε να προκαλέσει απέχθεια. Ξέρω βέβαια ότι έθνος και εθνικό στη χώρα μας συνδέθηκε με την «εθνικοφροσύνη», που πολλοί την καπηλεύτηκαν κι άλλοι τόσοι την πλήρωσαν ακριβά. Το σχήμα όμως αυτό δε λειτουργεί πλέον ή έχει περιοριστεί σε κάποια στενόμυαλα απολιθώματα. Ξέρω επίσης ότι η θεωρία της παγκοσμιοποίησης έχει ως πρώτο στόχο της την αποδόμηση των εθνικοτήτων και την εξάλειψη των χαρακτηριστικών τους. Η παγκοσμιοποίηση βέβαια κάνει τη δουλειά της. Το ζήτημα είναι εμείς τι κάνουμε. Θα θυσιάσουμε την Ελλάδα στην παγκοσμιοποίηση; Πού είναι το όριο;
Είναι άραγε εθνικισμός να μαθαίνουν τα παιδιά ότι έχουν πατρίδα τους την Ελλάδα ή να μαθαίνουν αυτό που υπήρξε η Ελλάδα ή να μαθαίνουν να αγαπούν την πατρίδα τους, τη γλώσσα, τον τόπο, τη χώρα, το λαό της, τη ζωή του; Αυτά είναι τα ριζώματα της ψυχής. Χωρίς αυτά η εκπαίδευση είναι αφυδατωμένη και άγονη, αφήνει τους νέους αβοήθητους, χωρίς στηρίγματα να πελαγοδρομούν στους ανέμους, να παραδίδονται και να ενδίδουν πρόθυμα, αρκεί «να περνάνε καλά». Απορρίπτοντας τον εθνικισμό θα απορρίψουμε και το έθνος; Πού είναι το όριο;
Ωστόσο, και άσχετα από τις αντιμαχόμενες απόψεις, νηπιαγωγοί και δάσκαλοι κάνουν αυτό που ξέρουν. Προ ημερών ο εγγονός μου γυρίζοντας από τον παιδικό σταθμό, που είπε όλο χαρά το τραγούδι που έμαθε: «Δε χορταίνω να βλέπω εσένα, ω πατρίδα, Ελλάδα - Ελλάδα» !
Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση, είπατε; Γιατί όχι; Ενοχλείται η παγκοσμιοποίηση;
(Από το περιοδικό Νεα Πορεια, τεύχος 133/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου